Άλπεις 2007

Στις 10 Αυγούστου 2007, 4 μέλη του Συνδέσμου Ελλήνων Ορειβατών Πάτρας "ΩΛΕΝΟΣ" ξεκινήσαμε από το λιμάνι της Πάτρας για την Ανκόνα και τελικό προορισμό την περιοχή του Courmayeur στις ιταλικές Άλπεις. Σκοπός του ταξιδιού ήταν η συμμετοχή στο Αλπινιστικό Κέντρο του συλλόγου μας με εκπαιδευτή τον οδηγό βουνού Νίκο Χατζή. Ακολουθεί ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα στην όμορφη εβδομάδα που περάσαμε στην περιοχή του Λευκού Όρους (Mont Blanc για τους γάλλους - Monte Bianco για τους ιταλούς), της πιο ψηλής κορυφής των Άλπεων, που μοιράζεται ανάμεσα σε Ιταλία και Γαλλία.


Η φιλόξενη βάση μας στους (ιταλικούς) πρόποδες του Λευκού Όρους στην κοιλάδα Val Veny, 5 χιλιόμετρα από το Courmayeur. Το κάμπινγκ "La sorgente - Monte Bianco" στα 1530μ.

Το γαλλικό Chamonix στη σκιά του Mont Blanc.



Μια πιο κοντινή ματιά στο Mont Blanc. Διακρίνεται τμήμα της δημοφιλέστερης διαδρομής (Dome du Gouter) και αριστερά η κορυφή στα 4810μ.



Ακούγεται σαν ανέκδοτο κι όμως είναι αλήθεια: Έλληνας Οδηγός Βουνού στις Άλπεις. Ο Νίκος Χατζής μπροστά στο κτίριο του Συνδέσμου Οδηγών Βουνού του Courmayeur.



Θέα από το μπαλκόνι του καταφυγίου Torino στα 3370μ. Ξεχωρίζει η χαρακτηριστική κορυφή Dent du Geant (Δόντι του Γίγαντα).


Θέα από το κτφ. Torino προς την κοιλάδα του Courmayeur.



Με αφετηρία το ιταλικό καταφύγιο Torino διασχίσαμε τον παγετώνα του Γίγαντα (Glacier du Geant) και τη Λευκή Κοιλάδα (Valee Blanche) με προορισμό το γαλλικό καταφύγιο Cosmiques.

Σεράκ στη Valee Blanche και πίσω η κορυφή του Mont Blanc μέσα στο σύννεφο.


Πανοραμική άποψη της Valee Blanche.


To καταφύγιο Cosmiques (3613μ.) δεσπόζει στη Valee Blanche. Αριστερά και δεξιά η Aguille du Midi με το σταθμό του τελεφερίκ στα 3750.

Το Mont Blanc du Tacul από το κτφ. Cosmiques.


Την επόμενη μέρα (15/8) είχαμε προγραμματίσει ανάβαση στο Mont Blanc μέσω της διαδρομής Trois Monts, για την οποία πρέπει κανείς να ξεκινήσει μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα (2:00 π.μ.). Ο καιρός όμως τη νύχτα ήταν βροχερός και όταν το πρωί τελικά έφτιαξε ήταν πολύ αργά. Έτσι αναθεωρήσαμε το στόχο μας και τραβήξαμε για το Mont Blanc du Tacul, μικρότερη διαδρομή, αλλά με αρκετούς κινδύνους, όπως κρεβάς, σεράκ, πιθανές χιονοστιβάδες.

Όμορφοι σχηματισμοί στον παγετώνα στην απότομη πλαγιά του Mont Blanc du Tacul.



Πέρασμα πάνω από κρεβάς.


Αναρρίχηση πάγου σε σεράκ.



Λίγο πριν την κορυφή, όπου στο τέλος μας περιμένει ένα τεχνικό και εκτεθειμένο κομμάτι.



Ο "ΩΛΕΝΟΣ" στην κορυφή Mont Blanc du Tacul 4248μ. (φωτο: Νίκος Χατζής)



Θέα από την κορυφή. Η πυραμίδα που διακρίνεται στο βάθος είναι το Matterhorn και πιο δεξιά ο όγκος του Monte Rosa.



Mont Blanc (αριστερά) και Mont Maudit, όπως φαίνονται από την κορυφή του du Tacul.


Άλλη μια από την κορυφή με πανοραμική θέα


Με το τελεφερίκ επιστρέψαμε από τη γαλλική πλευρά του βουνού στη βάση μας, στην ιταλική πλευρά.

Την τελευταία μέρα της παραμονής μας ανεβήκαμε από το κάμπινγκ μέχρι το καταφύγιο Borelli (2340m), που βρίσκεται στην αρχή της κόψης Peuterey. Η διαδρομή ήταν εντυπωσιακή. Αρκετά εκτεθειμένη σε μεγάλο μέρος, ήταν εξοπλισμένη με αλυσίδες και σκάλες, τύπου via ferrata.




Το καταφύγιο Borelli, σωστή αετοφωλιά.



Πριν από καμιά εκατονπενηνταριά χρόνια στο βουνό ίσως θα συναντούσαμε αυτη τη σχοινοσυντροφιά.